اين فرضيه مي‌گويد كشورها در انتخاب رژيم نرخ ارز يكي از دو سر طيف رژيم ارزي را بايد انتخاب كنند يا در يكي از دو سر طيف قرار دارند: يا انعطاف‌پذيري كامل يا تعهد نهادي كامل به نرخ‌هاي ارزي ثابت به‌شكل تعيين نرخ توسط كميسيون ارزي، دلاريزه‌شدن اقتصاد، و يا اتحاديه‌ي پولي. طبق اين نظريه (آيخن‌گرين، 1994) هيچ رژيم بينابيني ممكن نيست. اين نظريه در چارچوب مكانيسم نرخ ارز اروپا (ERM) تعريف شد و بعد از بحران 98-97 خاور دور، به اقتصادهاي نوظهور نيز بسط داده شد. اما در عمل همه‌ي كشور‌ها به‌سمت وسط طيف حركت كردند و امروز رژيم ارزي بينابيني (Intermediate) رواج يافته است.

 

‌فهرست